اعتراض زیر پوست شهر

تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۸۸
فرزانه روشن

تهران، کانون التهابات هفت ماه گدشته چند روزی است که آرام است، اما این آرامش شکننده چیزی است که مسولان امنیتی جمهوری اسلامی از آن به عنوان یک فرصت بهره برده اند و قصد دارند تا به هر نحو ممکن بحران عمیق سیاسی و اجتماعی ایران را تمام شده تلقی کنند. بیا نیه هفدهم میرحسین موسوی علاوه بر اینکه جنبش اعتراضی را از آستانه یک خشو نت تمام عیار دور کرد، در اردوگاه حکومت هم شکا فی انداخت که نتیجه اش تردید در تصمیم گیری است.                                

 درفردای روزعاشورا بنا بر نشانه‌های تند و تیزی که تندرو‌های حاکمیت نشان می‌دادند، دستگیری موسوی و کروبی قطعی به نظر می‌رسید، اما بیانیه چند وجهی موسوی این تصمیم قطعی را با تردید مواجه کرد. حالا تصمیم برخورد با مخالفان به شکل یک کشتار بزرگ همراه با دستگیری موسوی و کروبی، که پیشتر در تریبون های رسمی مانند نماز جمعه مطرح شده بود، مورد اعتراض بخش‌های محافظه‌کار حاکمیت است.  

                                                                                                                

 محسن رضایی نامزد انتخاباتی دوره دهم با نوشتن نامه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی را به صلح و مدارا تشویق کرد و گرچه با حمله شدید تندرو‌ها مواجه شد اما در اطلاعیه ای از خود دفاع کرد و تو ضیح داد که قصدش رهانیدن موسوی و کروبی از مجازات و تذکر دادن به آیت اله خامنه‌ای نبوده، با این حال صدای رضایی گویا در میان اردوی حاکمیت تنها نمانده است .سلیمی نمین مدیر مسوول سابق کیهان هوایی و یکی ازمخالفان همیشگی اصلاحات و خاندان هاشمی رفسنجانی، نیز به رضایی پیوسته و در برنامه زنده تلویزیونی، صراحتا اعلام کرد که برخی می‌خواهند با تندروی در برخورد با نخبگان فریب خورده، نامی که او برای موسوی و کروبی انتخاب کرده است، منافع خودشان را تامین کنند.                                         

سلیمی نمین، "سران فتنه" عنوانی را که آیت اله خامنه‌ای ابداع کرده، در توصیف آمریکا و اسرانیل و نه موسوی و کروبی دانست و ابراز کرد، تنها کاری که با این دو می‌توان کرد مطرود کردنشان در جامعه است.                                                                                                       

هر چه هست باید گفت در شرایط برزخی سیاست ایران، گویا دو گروه محافظه‌کار و تندروی حکومت، درفرصت کو تاهی که به سالگرد انقلاب اسلامی و تظاهرات خیابانی احتمالی مانده است، سعی دارند تا تصمیمات سلیقه‌ای خود را برای خروج از بحران عملی کنند.تندروهای حکومت مانند روح الله  حسینان و برخی از نمایندگان هوادار دولت چند روزی است که طرحی را میان نمایندگان مجلس می‌چرخانند تا به قوه قضاییه امکان دهد، معترضان را در کمتر از یک هفته اعدام کند. البته این طرح مورد استقبال اکثریت نمایندگان قرار نگرفت و در تلویزیون هم سانسور شد.                                                                  

 هم چنین شنیده می‌شود فهرست صد نفره ای از باقی مانده فعالین سیاسی و روزنامه نگاران، برای دستگیری تهیه شده و به مدیران روزنامه‌ها هم اسامی فرستاده شده تا ازمطبو عات اخراج شوند. اطلاعیه وزارت اطلاعات در ممنوع کردن هر ارتباطی با نهادهای مدنی خارج از کشور هم نشان می دهد که بهانه ای برای یک دستگیری گسترده مهیا ست ،درستی و نا درستی این شایعات به زودی مشخص خو اهد شد اما به نظر می رسد جنبش اعتراضی در زیر پو ست شهر در جریان است. بیا نیه پنج روشنفکر دینی و خواست‌هایشان شاید مطلع درخواست‌ها و نامه‌هایی با شد که به دیگر گروه‌های مرجع و حتی اصناف و نهادهای مدنی تسری پیدا کند.                                                                         

 عبدالکریم سروش، محسن کدیور، سید عطاء الله مهاجرانی، عبدالعلی بازرگان و اکبر گنجی طی بیانیه مشترکی ضمن حمایت کامل از رهبران جنبش سبز بویژه بیانیه هفدهم میرحسین موسوی، خواسته های ده گانه جنبش را به روایت خود بر‌شمرده‌اند. البته در همان گام اول با طرح استعفای احمدی نژاد و برگزاری مجدد انتخابات ریاست جمهوری تحت نظارت نهادهای بی طرف، نشان دادند که بیانیه آنها، شاید گام نهایی است.                                            

از سوی دیگر دانشجویان دانشگاه پلی‌تکنیک امتحانات پایان ترم را تحریم کرده‌اند و دانشگاه آزاد مشهد هم پس از حمله لباس‌شخصی‌ها همچنان ملتهب است در این گیر و دار آنچه در برنامه ورزشی نود،  دوشنبه شب گذشته رخ داد نشان داد که شبکه های فراگیر اجتماعی تا چه حد گسترده شده و هر محدودیت اطلاع رسانی را پشت سر گذاشته است. از صبح دوشنبه اس ام اس های فراوانی میان مردم رد و بدل شد، مبنی بر این که بی‌تو جه به سوال اس ام اسی برنامه نود گزینه آخر را انتخاب کنند تا قدرت اعتراضی مخالفان را نشان دهند. برنامه نود این هفته با حضور محمد دادکان رییس فدرا سیون فوتبال دوره ریاست جمهوری خاتمی که در دوره احمدی نژاد اخراج شد، اعتراض تمام عیاری بود به دولت نهم و دهم، اما آنچه از صحبت‌های دادکان مهمتر بود، گزینه آخر بود، سوال برنا مه نود درباره علل ناکامی فوتبال ایران، با سه گزینه ضعف مدیریت فوتبال، ضعف فنی مربیان و خداحافظی نسل طلایی بازیکنان؛ طراحی شده بود. در حالت عادی انتظار می‌رفت تماشاگران گزینه اول را انتخاب کنند، اما از مجموع یک میلیون و هفتصد و نود هزار نفر شرکت کننده، این گزینه پرت آخر بود که 76درصد رای آورد. رایی که مجری برنامه و مهمان را متعجب کرد، تعجبی که دلیلش را نمی‌شد از تلویزیون حکومتی بیان کرد.                  

شاید جمهوری اسلامی بتواند فضای به ظاهر آرام کنونی را تا بهمن ماه و آغاز جشن های انقلاب اسلامی ادامه دهد، اما گو یا مخا لفان هم شیوه‌های غیر قابل پیش بینی را انتخاب می‌کنند و ممکن است همین را هکارهای نوآورانه ، تمام تدبیرهای مسوولان امنیتی را بر هم بریزد و جمهوری اسلا می را با بحرانی غیر قابل کنترل مواجه کند.                                                                                      

*ديدگاه هاي وارده در یادداشت ها لزوما ديدگاه جرس نیست.