تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۳۸۸
هنگامی که از اهانت و ضرب و شتم و دستگیری مادران شهدای به خون خفته جنبش سبز با خبر شدم، شک نکردم که همه انسانهای بیدار، بر حال و روز نظام کشورمان و ملت سرفرازمان اشک خواهند ریخت و در قلب خود بذر سلحشوری خواهند کاشت. هیهات از کجا شروع کرده ایم و به کجا رسیده اند؟
کاش آن قدرتطلبانی که چنین فاجعهای را طراحی و عملی کردند میدانستند که ارکان عرش را لرزانده اند؛ کاش میدانستند که مادر، آنچنان دارای مقام فرهمندی و ایزدی است که در طی هزاره ها حتی مورد پرستش بشر بوده است. اینک به قول محتشم کاشانی چه کردهاید که سرهای قدسیان همه بر زانوی غم فرود آمده.
آیا آنان نمیدانستند که اصل 27 قانون اساسی را که تجمعات را آزاد اعلام کرده، به کاغذپاره تبدیل میکنند و بر این ضرب المثل صحه می‌گذارند که «زباله دانهای کشورهای تحت ستم، پر است از اجساد قانون اساسیها.»
کاش آنقدر شعور و سواد و احساس داشتند که بدانند حداقل طی پانزده هزارسال تاریخ به دست آمده از اسناد باستانشناسی و حفاری های پی در پی در نقاط مسکونی زمین، مادر، اسطوره ابدی و مینوی بشری و سمبل بقای انسان و نماد حیات و شادابی بوده است و نهتنها در ایران و ایلام و سیلک کاشان، بلکه در بینالنهرین، مصر و هند و اروپا و آفریقا و آمریکا، «الهه مادر»، اسطورة لایزال و جاودان عواطف و جانفشانی بشری بوده است.
یا کاش آنقدر دین و ایمان و شناخت داشتند تا تکریم دین دربارة فاطمه ام الأئمه، مریم أم عیسی، مادر موسی، خدیجه کبری و زینب عقیله بنیهاشم را تکرار کنند و مادران شهدای جنبش سبز را حداقل تا حدودی که جایز است مصداق‌های آن بانوان قدسی بدانند.
اگر دین داشتید قرآنشناس بودید با سخنان سرشار از عاطفه و احترام قرآن کریم نسبت به مادر آگاه بودید که (نقل به مضمون) میفرماید: «مادر، او را با سختی حمل نمود و شیر داد» و آنگاه میفرماید: «ای انسان برای من و والدینت شکر گو». ای کاش میفهمیدید که کلام وحی، شکر برای خداوند و والدین را در یک مسیر قرار میدهد.
اما، شما! ای شمایان قدرتطلب! راستی «هابز» چه خوب گفت که «قدرت اگر مهار نشود یک اژدها (لوایتان) خواهد بود». قانون و مردم برآنند که قدرت را مهار کنند و از آن یک خدمتگزار بسازند، اما شما قدرت را به سان اژدهایی دمان به جان مردم، میپسندید.
اینک شما، بیپروا، سبعانه و مغرورانه، خنجری را که با پرپر کردن جوانان این مادران داغدار بر قلبهایشان فرو کردهاید، بار دیگر بر پهلوهای آنان میکوبید؛ و فکر میکنید قلبشان را که شکستید، قامتشان را نیز خمیده و مچاله خواهید کرد؛ اما بدانید این مادران، راست‌قامتان همیشه تاریخ ملت ایران خواهند بود و از عرش اعلا، نداها و سهرابها و اشکانها و سید علی ها، به شما نظاره میکنند و نفرین ابدی خود را به بدرقة راهتان میفرستند و این چه بد توشهای است برای شما.
هنگامی که از اهانت و ضرب و شتم و دستگیری مادران شهدای به خون خفته جنبش سبز با خبر شدم، شک نکردم که همه انسانهای بیدار، بر حال و روز نظام کشورمان و ملت سرفرازمان اشک خواهند ریخت و در قلب خود بذر سلحشوری خواهند کاشت. هیهات از کجا شروع کرده ایم و به کجا رسیده اند؟
کاش آن قدرتطلبانی که چنین فاجعهای را طراحی و عملی کردند میدانستند که ارکان عرش را لرزانده اند؛ کاش میدانستند که مادر، آنچنان دارای مقام فرهمندی و ایزدی است که در طی هزاره ها حتی مورد پرستش بشر بوده است. اینک به قول محتشم کاشانی چه کردهاید که سرهای قدسیان همه بر زانوی غم فرود آمده.
آیا آنان نمیدانستند که اصل 27 قانون اساسی را که تجمعات را آزاد اعلام کرده، به کاغذپاره تبدیل میکنند و بر این ضرب المثل صحه می‌گذارند که «زباله دانهای کشورهای تحت ستم، پر است از اجساد قانون اساسیها.»
کاش آنقدر شعور و سواد و احساس داشتند که بدانند حداقل طی پانزده هزارسال تاریخ به دست آمده از اسناد باستانشناسی و حفاری های پی در پی در نقاط مسکونی زمین، مادر، اسطوره ابدی و مینوی بشری و سمبل بقای انسان و نماد حیات و شادابی بوده است و نهتنها در ایران و ایلام و سیلک کاشان، بلکه در بینالنهرین، مصر و هند و اروپا و آفریقا و آمریکا، «الهه مادر»، اسطورة لایزال و جاودان عواطف و جانفشانی بشری بوده است.
یا کاش آنقدر دین و ایمان و شناخت داشتند تا تکریم دین دربارة فاطمه ام الأئمه، مریم أم عیسی، مادر موسی، خدیجه کبری و زینب عقیله بنیهاشم را تکرار کنند و مادران شهدای جنبش سبز را حداقل تا حدودی که جایز است مصداق‌های آن بانوان قدسی بدانند.
اگر دین داشتید قرآنشناس بودید با سخنان سرشار از عاطفه و احترام قرآن کریم نسبت به مادر آگاه بودید که (نقل به مضمون) میفرماید: «مادر، او را با سختی حمل نمود و شیر داد» و آنگاه میفرماید: «ای انسان برای من و والدینت شکر گو». ای کاش میفهمیدید که کلام وحی، شکر برای خداوند و والدین را در یک مسیر قرار میدهد.
اما، شما! ای شمایان قدرتطلب! راستی «هابز» چه خوب گفت که «قدرت اگر مهار نشود یک اژدها (لوایتان) خواهد بود». قانون و مردم برآنند که قدرت را مهار کنند و از آن یک خدمتگزار بسازند، اما شما قدرت را به سان اژدهایی دمان به جان مردم، میپسندید.
اینک شما، بیپروا، سبعانه و مغرورانه، خنجری را که با پرپر کردن جوانان این مادران داغدار بر قلبهایشان فرو کردهاید، بار دیگر بر پهلوهای آنان میکوبید؛ و فکر میکنید قلبشان را که شکستید، قامتشان را نیز خمیده و مچاله خواهید کرد؛ اما بدانید این مادران، راست‌قامتان همیشه تاریخ ملت ایران خواهند بود و از عرش اعلا، نداها و سهرابها و اشکانها و سید علی ها، به شما نظاره میکنند و نفرین ابدی خود را به بدرقة راهتان میفرستند و این چه بد توشهای است برای شما.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
شما مي توانيد با انتقادات يا پيشنهادات خود ما را در انجام كاري كه مي كنيم يعني اطلاع رساني ياري نمائيد .
با تشكر - فرداي ايران