22 بهمن با شکوه و عظمت سی ساله خود در راه است. هر سال که بهمن ماه از راه میرسید شنیدن سرودهای انقلابی سال 57 خاطره انگیز می شد و آدم حال و هوای دیگری پیدا می کرد. یاد آن روزها برای امثال من که ده دوازده ساله بودیم بعد از سالها بوی امید به آزادی و زندگی روشن را که درآن دوران از انگیزههای انقلاب بود - لااقل تا آن حد که عقل من قد می داد- در دل و جان ما زنده می کرد. همیشه می گفتیم یادش بخیر هر چند هرگز آن چیزی را که انتظارش را داشتیم به دست نیاورده بودیم: پیشرفت مثل ژاپن! محو فساد! نان و کار برای همه! محو دیکتاتوری و خفقان و ....
امسال بهمن رنگ و بوی دیگری دارد. شنیدن سرودهای آن زمان نه خاطره انگیز بلکه احیاگر انقلاب شده است. انگار روزها همان دوران درگیری ملت با نظام است. در یک سو فریادهای مردمی که بعد از سی سال با همتی به بلندای روزگار برای دومین بار پای صندوقهایی حاضر شدند تا رساترین پیام خود را به گوش دولتمردان و جهانیان برسانند. آنها به سادگی در انتخاب شخصی غیر از آنکه اسب قدرت را سوار بود یکصدا گفتند ما انقلاب مان را می خواهیم. آزادی مان را می خواهیم. حقمان را می خواهیم و مملکت مان را. اما قدرت سواران شگفتی بزرگتری در برابر شگفتی سازی ملت خلق کردند. میلیونها رای را ربودند و با نیشخندی تلخ به ملت مهره مطلوب خود را برنده بازی اعلام کردند. ملت مبهوت در وقاحت دزدان فریاد اعتراض خود را برآورد. سینه اش را دریدند. خونش را ریختند. حرمت ناموسیاش را نگه نداشتند. در بندش کردند. شکنجه اش دادند. ولی ملت غیورتر شد. زیرا در گوشش هنوز این گفته طنین انداز بود که "بکشید ما را ملت ما قوی تر می شود".
بنا به عادت دیکتاتورهای تاریخ، ملت معترض را اوباش و اغتشاشگر و مزدور بیگانه نامیدند. نمی دانم چرا دیکتاتورهایی که امروز در عصر ارتباطات زندگی میکنند لااقل زندگی و منش دیکتاتورهای سابق نمی کنند تا لااقل اشتباهات آنان را تکرار نکنند. به گمانم علت در بیسوادی و کوته فکری شان است. تا دیروز صحبت از سران فتنه می کردند و این که آنان مامور انگلیس و آمریکا و اسراییل هستند و قس علی هذا. امروز آلمان را نیز به آنها اضافه کرده اند. فردا اگر ارباب شان روسیه هم بیشتر از این به آنها پشت کند بی شک آثار ایادی او را هم در چنبش کشف خواهند کرد. شاید اگر روزی تانزانیا هم بر فرض محال بگوید که آقا ملت را سرکوب نکنید حتماً ایادی او را هم کشف می کنند! خلاصه هرکس به ایشان بگوید آقا ظلم نکنید دشمن نظام و دین و مملکت است. اما آنان که با وقاحت خون مردم را می ریزند، مردم را زیر مشت و لگد و چماق له می کنند، شبانه روشنفکران و جوانان را میربایند و ماها بعد صدای شان از اوین به گوش میرسد، آنان که حتی رنگ پرچم این نماد هویت و هستی ملت را از سر حقارت خویش تغییر می دهند، و آنان که خیانت واقعی را به ملت می کنند ... می شوند دلسوز نظام!! بزرگان معترض را سران فتنه می نامند غافل از این که خود فتنه گرند و آنان فتنه ستیز.خودشان هم نمیدانند چه می کنند. انگار نمی فهمند که اینبار ملت دنباله رو یک رهبر جنبش و مانند آن نیست. امروز خود ملت رهبر است. آنان که سران و رهبران جنبش می دانند خود دنباله رو ملتند. در کدام مراسم آقای موسوی یا کروبی و یا خاتمی و دیگران ملت را به حضور دعوت کرده اند؟ مگر نه آن که اگر آنان آمده اند در واقع به موج ملت پیوسته اند زیرا به خواست و قدرت ملت احترام می گذارند.
این روزها که در این فرایند سیر قهقرایی، کشور در هر زمینه با مشکلات شدیدتری روبرو می شود آقایان بنا به عادت چندین ساله خود دشمن دشمن می کنند. طنز تلخی است ولی واقعیت دارد که دشمن واقعی کشور خود اینان هستند. در این که کشور ما در طول تاریخ بدخواهان زیادی داشته است شکی نیست. امروز هم دارد و همه آنان سعی بر این دارند که ملت ایران و سایر ملل مانند آن از قافله تمدن نوین عقب بماند. خوب الان که آقای احمدی نژاد این آرزو را برای آنان برآورده کرده است. پس دلیلی ندارد که آنان از ایشان آزرده باشند بلکه خاطرخواه او هم هستند. چه کسی می توانست چنین ضربات هولناک را بر پیکر این کشور و اسلام وارد کند؟
چه کسی می توانست بهترین بهانه ها را برای تقویت اسراییل و تحکیم موقعیت آن به ایشان بدهد؟
چه کسی می توانست مغزهای ایرانی را ازکشور فراری دهد؟
چه کسی می توانست دو سیاستمدار انقلابی و همراه 60 ساله را رو درروی هم قرار دهد؟
چه کسی می توانست در جمهوری اسلامی مسجد را پلمپ کند؟
چه کسی می توانست حسینه جماران را به این راحتی و بی آن که کسی جلودارش شود بدان سان در وسط عزاداری عاشورای حسینی هتک حرمت کند؟
چه کسی می توانست پایتخت اقتصادی کشور را فلج کند؟
چه کسی می توانست مملکت را گرمترین بازار بدترین اجناس و کالاهای دنیا بنماید؟
چه کسی می توانست کشور را سالها باج ده روسهایی بکند که در طول تاریخ ننگین ترین ظلمها را در حق ملت ایران کرده اند؟
چه کسی می توانست حرمت ایرانی را تا بدان حد خوار سازد که ناچیزترین کشورها هم مدعی او باشند؟
چه کسی می توانست کاپیتولاسیون را برای روسها زنده کند؟
چه کسی می توانست در روز عاشورا گلوله بر سینه عزاداران حسین بنشاند؟
چه کسی می توانست به این آسانی قبح دروغ و افترا را در جامعه و به خصوص در میان دولتمردان در هم بشکند؟
چه کسی می توانست حرمت مرجعیت شیعه را با چنان فضاحتی بشکند که هر چماق بدستی متعرض آن حریم شود؟
چه کسی میتوانست حرمت بزرگان انقلاب از امام خمینی و بهشتی گرفته تا رفسنجانی و خاتمی و .... را به این آسانی لگدمال کند؟
چه کسی می توانست نخبگان مملکت را به کنجی بفشارد و جاهلان و بی خردان و متحجران متقلب را در راس امور بگمارد؟
و دهها عمل وکردار زیانبار برای مملکت که اگر دشمنان میلیاردها خرج می کردند نمی توانستند به آنها برسند. پس چرا باید سعی بر از میان بردن این قدرت سواران بنمایند. بلکه برعکس با موذیگری تمام می کوشند تا ملت نتواند مدیرانی را که به یقین شایسته ترین سکانداران مملکت می توانند بود بر سر کار آورد، چنان که به تجربه و در طول تاریخ دیده ایم. از امیر کبیر تا مصدق و خاتمی همه گواه این واقعیت تلخ هستند.
باری بر ملت و جوانان غیور ماست که در برابر چنین دسیسه هایی که برایش چیده اند آگاه باشد و کوتاه نیاید. امروز که قدرتسواران با وقاحت تمام به تهدید و ارعاب مردم پرداخته اند و به هر طریقی سعی بر این دارند که در 22 بهمن گلوی ملت را بار دیگر بفشارند بر یکیایک ما فرض است که با اطلاع رسانی به همدیگر بار دیگر با سبزترین حضور خود که متجلی شعور و شخصیت و منش والای ایرانی ماست در مسالمت آمیزترین راهپیمایی سبز بار دیگر ندای "هیهات من الذله" را سر دهیم و برای نجات ایران از یوغ جهل و دروغ و پسروی ندای سبز ازادی بخوانیم:
دریغ است ایران که ویران شودکنام پلنگان و شیران شود
ما باحضور خود در 22 بهمن ثابت خواهیم کرد که دوستدار وطن ما هستیم و دشمنان آن همان قدرت سواران.
ما اعتراض می کنیم به دروغگویان.
ما اعتراض می کنیم به حرمت شکنان ایران و ایرانی.
ما اعتراض می کنیم به آنان که هنوز شعور این ملت را باور ندارند و به سخره می گیرند.
ما اعتراض می کنیم به تحجر و جمود فکری و خرافه پرستی و خرافه سازی.
ما اعتراض می کنیم به وطن فروشی.
ما اعتراض میکنیم به فساد همه جانبه حاکم بر کشور.
ما همچنان فریاد می کنیم: رای مرا پس بدید!
ما اعتراض می کنیم به عدم اجرای قانون اساسی.
ما اعتراض می کنیم به هر اراده فراتر از قانون.
ما اعتراض می کنیم به حبس غیرقانونی صدها ایرانی در زندانهای کشور.
ما اعتراض می کنیم چون ایرانی هستیم و ظلم و خفت و خواری را برنمی تابیم!
سبز باشیم و سبز بیاندیشیم که بهار در راه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
شما مي توانيد با انتقادات يا پيشنهادات خود ما را در انجام كاري كه مي كنيم يعني اطلاع رساني ياري نمائيد .
با تشكر - فرداي ايران