دوست دارم قطعه 257 را تکه دوم 57 بخوانم .

قطعه ۲۵۷ بهشت زهرا ، جایی که بچه ها کنار هم آرمیده اند . چقدر جانسوز است این جمله از زبان مادری داغدار که فرزندش در همان قطعه آرمیده است .
چقدر بی غیرت باید باشیم ما که چشمانی باز و لبهایی خندان را ببینیم و با چشمانی بسته و لبهایی بسته زنده بمانیم .
چقدر شباهت دارد قطعه ۲۵۷ به تکه دوم ۵۷ . به خروشی که ملتی برای آزادی سر داد و به راهی افتاد که گفته بودندش . به دیکتاتوری نعلین که صد بار بد تر است از دیکتاتوری چکمه .
به آن مادر عزیز و سبز میگویم و از در دل با خود صد بار تکرار میکنم . بهار آزادی نزدیک است و در آن ، جای شهدا که شاهدند بر ادامه مسیرشان ، خالی مباد . سبز باد .
به نقل از وبلاگ ديدگاه